Szlak Gotyckich Zamków Ceglanych Warmii

  Polityka regionalna definiowana jest jako świadoma i celowa działalność organów władzy publicznej, która zmierza do pobudzenia rozwoju regionalnego, poprzez aktywowanie endogenicznych czynników wzrostu, prowadzących do zwiększania konkurencyjności poszczególnych regionów, a w efekcie całego kraju. Podstawowym podziałem polityki regionalnej jest podział na politykę interregionalną i intraregionalną. Polityka interregionalna (międzyregionalna) to polityka prowadzona na szczeblu centralnym przez rząd, której celem jest wyrównywanie poziomu rozwoju między regionami całego kraju. Z kolei polityka intraregionalna (wewnątrzregionalna) to polityka prowadzona przez organy samorządu terytorialnego dla realizacji własnych celów w obrębie regionu.        Wspólną politykę regionalną prowadzi także Unia Europejska, jedna z największych organizacji gospodarczo - politycznych świata, w skład której wchodzi obecnie 28 suwerennych państw europejskich. Nadrzędnym celem polityki regionalnej jest

       Dziedzictwo kulturowe staje się ważnym instrumentem rozwoju regionalnego oraz ciągle rozwijającym się rynkiem pracy. Zwiększa się świadomość społeczeństwa dotycząca postrzeganie zabytków dziedzictwa historyczno-kulturowego jako potencjalnych czynników rozwoju regionalnego. Zaczyna się patrzeć na kulturę jako na potencjał, który odpowiednio zagospodarowany i wykorzystany umożliwia rozwój regionu. Dzięki programom unijnym, które wspierają działania w sferze kultury i dziedzictwa kulturowego Polska ma możliwości na wykorzystanie niewątpliwie ogromnego potencjału, który posiada. Jednakże oprócz programów UE skierowanych do wszystkich państw członkowskich, Polska prowadzi odrębne projekty wspierające rozwój regionu dzięki inwestycjom w kulturę i sztukę, które z jednej strony chronią te wartości, a z drugiej zaś umożliwiają jej jak najlepsze wykorzystanie.  Fot. 1. Oznakowanie obiektów wpisanych do rejestru zabytków na terenie Polski obowiązujące od 2004 r.      Podstawowe zasa

 W dzisiejszym poście chciałabym poruszyć temat znaczenia adaptacji zabytków na cele kulturalne.  Polska jest krajem posiadającym wiele zabytków architektury i budownictwa. Według danych statystycznych Narodowego Instytutu Dziedzictwa, na terenie kraju istnieje ponad 134 tys. zabytkowych obiektów41. Niestety duża część zabytków nie może pełnić dawnych funkcji użytkowych, gdyż nie znajduje się na nie zapotrzebowania w dzisiejszym świecie. Budowle sakralne, kamienice i dworki, odpowiednio dostosowane do potrzeb ludzi zamieszkujących je lub z nich korzystających, mogą nadal pełnić swoje funkcje. Pozostałe relikty przeszłości takie jak: pałace, zamki, fortyfikacje, dawne bramy wjazdowe do miast, nie mają możliwości służyć swych dawnych funkcji. Obiekty te można jednak wykorzystać w inny sposób, dostosowując je do obecnych potrzeb i oczekiwań ludzi.  Fot. 1. Zamek w Malborku Źródło: https://pixabay.com/pl/photos/zamek-rzeka-zamek-w-malborku-chmury-6109587/,  (dostęp 30.11.22 r.)     

 Turystyka jest jedną z gałęzi gospodarki będącą aktywnym czynnikiem rozwoju gospodarczego na całym świecie. Rozwój turystyki wpływa na globalną gospodarkę poszczególnych krajów świata, jak również na rozwój mniejszych jednostek takich, jak regiony czy miejscowości. Odzwierciedla się to w poziomie zamożności ludności, która czerpie dochody z tytułu świadczenia usług turystycznych oraz paraturystycznych.       Wiele krajowych gospodarkę oparło na turystyce, która stała się najszybciej rozwijająca ich gałęzią, przynosząca ogromne zyski i możliwości dla obszarów często słabo rozwiniętych oraz w miejscach, w których nie ma możliwości rozwoju innych gałęzi gospodarki. Czynnikami warunkującym rozwój turystyki na danym obszarze, są przede wszystkim elementy atrakcyjności turystycznej. Wśród nich ważną rolę pełni zagospodarowanie turystyczne, do którego należy m.in. baza noclegowa, która ma istotne znaczenie dla rozwoju turystyki i stanowi podstawę urządzeń turystycznych.  Źródło: https:/

 Kontynuując temat z poprzedniego postu opowiem o kolejnych organizacjach i stowarzyszeń promujących region Warmii.           Kultywowaniem kultury ludowej Warmii zajęło się również Stowarzyszenie Kulturalne o statusie Organizacji Pożytku Publicznego, „Zespół Pieśni i Tańca Warmia”. Początki „Warmii” jeszcze jako Szkolnego Zespołu Tanecznego Technikum Kolejowego w Olsztynie sięgają lat 50. XX w. Przez ponad pół wieku „Zespół Pieśni i Tańca Warmia” dokonał wielu działań na rzecz promowania kultury Warmii, rozpowszechniając wyjątkową tradycję tańca ludowego w całym kraju i poza jego granicami. Kultywowanie tradycji narodowych i regionalnych przez byłych i obecnych członków zespołu, jest promocją dla historycznej krainy na arenie międzynarodowej. Stowarzyszenie Kulturalne „Zespół Pieśni i Tańca Warmia” jest organizatorem wielu imprez o charakterze kulturalnym. Jedną z takich imprez są „Międzynarodowe Olsztyńskie Dni Folkloru”, mającą na celu upowszechnianie dorobku niematerialnego d

       Dawna kraina historyczna Warmii, to dzisiaj obszar leżący w granicach trzech powiatów braniewskiego, lidzbarskiego i olsztyńskiego, oraz jednego miasta na prawach powiatu, tzn. Olsztyna. Społeczność lokalna wraz z władzami powiatów i gmin widzi potrzebę ochrony cennych zasobów środowiska przyrodniczego i kulturowego, które są warunkiem rozwoju głównej gałęzi gospodarki na tym obszarze, mianowicie turystyki. W celu ochrony tych zasobów, a równocześnie ich promocji dla celów turystycznych, w regionie Warmii powstało wiele organizacji turystycznych i kulturowych.       Największą organizacją turystyczną działającą na obszarze Warmii, jak i sąsiadujących Mazur, jest Warmińsko-Mazurska Regionalna Organizacja Turystyczna (W-MROT), która powstała w 2003 r. Pełni ona również funkcje Wojewódzkiego Centrum Informacji Turystycznej, której prowadzenie przed powstaniem W-MROT, było w gestii marszałka województwa warmińsko - mazurskiego. Organizacja została powołana w celu:  kumulowania ś